افتادی زِ صدر زین و
با صورت خوردی زمین و
رو سینت شمر لعین و
آه اباعبدالله
با هر نفس هی میری از هوش
گرفتی نیزه رو تو آغوش
حصیر واست شده تن پوش
آه اباعبدالله
خیمه ی زینبو سوزوندن
آب به لبهات نرسوندن
سنگ زدن سرو شکوندن
آه اباعبدالله
تو شأن آیه آیه ی قرآنی
مسلمانت شد راهب نصرانی
بِأینَ مسلم و بِأینَ هانی
به پا کرده عشقت عجب طوفانی
ندارم من عشقی بجز تو والله
اباعبدالله یا اباعبدالله
فدای آنکه گفت حسینُ مِنی
بدون تو دنیا نداره معنی
برای تو مُردن حسین جان یعنی
شوم بعد از مرگم به تو اَلحِقنی
بگو اَلحِقنی بِالحسین یا الله
اباعبدالله یا اباعبدالله
چنان گریه بر تو فضیلت دارد
غلامت هر کس شد هویت دارد
جهان بر عشقت محوریت دارد
تو عشقی هستی که حقیقت دارد
ندارم غیر از تو کسی را والله
اباعبدالله یا اباعبدالله
یه عمره پای عشق تو درگیرم
خوشم مجنونم خوش به این تقدیرم
تو لب تر کن بی شک برات میمیرم
در خونت آقا بزن زنجیرم
ابد والله ما ننسی یا ثارالله
اباعبدالله یا اباعبدالله
همین که تو روضم کافیه واسم
با دستای ساقی پُر شده کاسم
سر از پا نشناسم پُر از احساسم
آی اهل عالم من سگ عباسم
به تمثال ساقیِ تو ایول الله
اباعبدالله یا اباعبدالله
