غروب بود که از هر طرف کمین خوردی

غروب بود که نایی به پیکر تو نماند 

غروب بود که از اسب بر زمین خوردی 

غروب بود که در پیش چشم اهل حرم 

به زیر حجمه ی تیغ سپاه میرفتی

یکی عبای تو را یکی ردای تو را 

کشان کشان به ته قتلگاه میرفتی