حرمت حسرتی شده که تو دلا مونده

تو بگو من چیکار کنم با دل وا مونده

به امانات حرم تو دلمو دادم

خودم اینجا ولی دلم تو کربلا مونده

بین روضته که هوای تو میزنه به سرم

مثل اینه که میکشم نفس تو فضای حرم

تو حسین منی آه تو حسین منی

حسم اینه حرم هستم بین سینه زنی

ابی عبدالله حسین جان ابی عبدالله

من یه تشنه بین کویر و تویی بارونم

دورم از کربلا و دنیا شده زندونم

بیقرارم برا زیارت بطلب آقا

چی میشه تا یه بار دیگه کنی مهمونم

توی روضه هات فاصلم با تو قد یک قدمه

هر جا که آقا اسم تو باشه واسه من حرمه

این دعای منه آه این دعای منه

توی دستای رقیت کربلای منه

ابی عبدالله حسین جان ابی عبدالله

بیشتر از هر کسی تو دنیا تورو دوست دارم

مگه میشه محبتای تورو بشمارم

تا زمین خوردم همیشه بغلم کردی

واسه اینه که زندگیمو به تو میسپارم

بعد مردنم غیر نوکری از ما نیست اثری

جز در خونت جای دیگه ای نیست آقا خبری

تکیه گاه منی آه تکیه گاه منی

همه تنهام میذارن اما تو پناه منی

ابی عبدالله حسین جان ابی عبدالله