حسین آمد و آزاد از یزیدت کرد

خلاص از قفس وعده و وعیدت کرد

سیاه بود و سیاهی هر آنچه می‌دیدی

تو را سپرد به آیینه، رو سپیدت کرد

چه گفت با تو در آن لحظه‌های تشنه حسین؟

کدام زمزمه سیراب از امیدت کرد؟

به دست و پای تو بار چه قفل‌ها که نبود

حسین آمد و سرشار از امیدت کرد

جنون تو را به مرادت رساند ناگهان

عجب تشرف سبزی! جنون مریدت کرد

نصیب هر کس و ناکس نمی‌شود این بخت

قرار بود بمیری، خدا شهیدت کرد

نه پیشوند و نه پسوند، حرّّ حرّی تو

حسین آمد و آزاد از یزیدت کرد