یادم نمی رود که همه عزتم تویی

من پای سفره ی تو شدم محترم حسین 

.

لطفی که کرده ای تو به من مادرم نکرد 

ای مهربان تر از پدر و مادرم حسین 

.

من سال هاست در به در روضه ی توام 

داغ تو را به جان و دلم می خرم حسین 

.

در کوچه های سینه زنی سالیان سال 

در حسرت هوای حرم می پرم حسین 

.

کابوس من شده غم دوری کربلا 

در خواب هم ذکر لب من حرم حسین 

.

تا گفتم اسم کرب و بلا را دلم گرفت 

مانند خواهری که صدا زد دلم حسین 

.

اینجا کجاست ؟ خواهرت افتاد از نفس 

رحمی نما به سینه ی شعله ورم حسین 

.

اینجا عجیب بوی فراق تو می رسد 

یک دم نگاه کن تو به چشم ترم حسین