اما ترونه کیف یتلظی عطشا
 بچه ام داره میمیره به خدا به خدا
 مُنّو عَلَیَّ مادرش چشم انتظاره
 مُنّو عَلَیَّ تشنگی دوا نداره
 مُنّو عَلَیَّ کاشکی آسمون بباره
 چجوری روی دست من عزیزم
 حرمله دید سفیدی گلوتو
 آورده اون تیر سه شعبه ای که
 زده تو علقمه باهاش عموتو
 کشته منو داغ جوون تو لااقل زنده بمون
 می ریزه اشک من از گوشه ی چشمای ترم
 رو لب های خشک ترت ای پسرم پسرم
 مُنّو عَلَیَّ شده پر پر گل یاسم
 مُنّو عَلَیَّ بی جواب التماسم
 مُنّو عَلَیَّ حرمتی نمونده واسم
 من الاذن الی الاذن صدای ناله ی قلب بی قرارم اومد
 بازم علی و تشییع جنازه دوباره این عبا به کارم اومد
 کشته منو داغ جوون تو لا اقل زنده بمون
 سرت به مو بنده ای وای از دست و پا زدنت
 قنداقه ات شد عاقبت کفنت کفنت
 مُنّو عَلَیَّ بسه این همه جسارت
 مُنّو عَلَیَّ مادرش نره اسارت
 مُنّو عَلَیَّ گهواره اش نره به غارت
 شبیه روضه ی علی اکبر دارن به اشک پدرت می خندن
 پشت حرم میان سراغ قبرت سر تو رو رو نیزه ها می بندن
 کشته منو داغ جوون تو لا اقل زنده بمون