یادم نمیرود که همه عزتم تویی
 من پای سفره تو شدم محترم حسین
 
 لطفی که کرده ای تو به من مادرم نکرد
 ای مهربان تراز پدرومادرم حسین
 
 من سالهاست دربه در روضه توام
 داغ تو را به جان ودلم میخرم حسین
 
 در کوچه های سینه زنی سالیان سال
 در حسرت هوای حرم می پرم حسین
 
 کابوس من شده غم دوری کربلا
 در خواب هم ذکر لب من حرم حسین
 
 تا گفتم اسم کرب و بلا را دلم گرفت
 مانند خواهری که صدا زد دلم حسین
 
 اینجا کجاست؟ خواهرت افتاد از نفس
 رحمی نما به سینه شعله ورم حسین
 
 اینجا عجیب بوی فراق تو میرسد
 یک دم نگاه کن تو به چشم ترم حسین
 
 زینب کجا و مجلس نامحرمان کجا
 یک ذره حق بده نشود باورم حسین
 
 مجموع حرف های من اینجا خلاصه شد
 در یک کلام ای همه باورم حسین