من را نگاهِ تو اگر از یاد بُرده بود
 چیزی نداشتم همه را باد بُرده بود

دیوانه‌ی حسینم از آن دَم که مادرم
 من را کنارِ پنجره فولاد بُرده بود

ما را رضا به کرببُلا بُرد و قبل از آن
 ما را حسین صحنِ گوهرشاد بُرده بود

ما را حسین دست گرفته تمامِ عُمر
 ما را وَگَرنَه این همه بیداد بُرده بود

از شیر مادرم نه که پیش از تولدم
 دل را حسین ، خانه‌اش آباد بُرده بود

مجلس تمام می‌شود و مادر تو را
 از هوش ، روضه‌هایِ پُر از داد بُرده بود
 - - -
 مدیون زینب است امامت وَگَرنَه غَم
 جان از وجودِ حضرتِ سجاد بُرده بود

"زینب فرشته بود و پَرِ خویش وا نکرد...
 پَر می‌گشود اگر همه را باد بُرده بود"