از بس حسن بخشنده و مهمان نواز است
 از عالم و آدم گدایش بی نیاز است

از سفره اش هر قدر می خواهی طلب کن
 دستِ حسن در بذل و بخشش بازِ باز است

زانو بغل کردن دگر معنا ندارد
 وقتی که آقای کریمت چاره ساز است

هر جای عالم چشم می چرخانم انگار
 پرچم سیاهِ "یا حسن" در اهتزاز است

استاد عباس است، باید هم بگویند
 شیر جمل در هر نبردی یکه تاز است

در جنگ ها، الحق جلودارش نبودند
 جنگاوری اش فخرِ تاریخِ حجاز است

*

سجاده را از زیر پایش می کشیدند
 غافل از آنکه مجتبی اصل نماز است

اینکه چه ها شد در دل کوچه، بماند
 از چادرِخاکی نوشتن جانگداز است