دلی که غم خویشتن را نداشت

هوای کسی جز حسن را نداشت

حسن عشق ما نه که عشق خداست

کسی که بفهمد حسن را کجاست؟!

حسن صبر در صورت آدم است

حسن حیدر و فاطمه باهم است

حسن موقع جنگ کرار بود

حسن بهر مولا علمدار بود

جمل، سر به سر را به اتش کشید

زن فتنه گر را به آتش کشید

برای همه خیرها داشت او

هوای سگ کوچه را داشت او

حسینی بمان و حسینی بمیر

ولی از حسن روزی ات را بگیر

چه ها دید تا اهل ایمان شدیم

حسن سوخت تا ما مسلمان شدیم

چو رفتیم در وادی مجتبی

دل ما شد آبادی مجتبی

نگو که بقیعش چه خلوت شده

ببین روضه هایش قیامت شده

تو ای زائر اربعین کربلا

تشکر کن از حضرت مجتبی

روی بام هستی علم ساخته

برای همه او حرم ساخته

ولی حیف با غصه درگیر شد

حسن از همان کودکی پیر شد