مژده دهید باغ را، چون برکات میرسد
 این یَم و شوره زار را، قند و نبات میرسد

قصدش اگرچه قم نبود، دست قضا ببین عجب!
 حضرت معصومه به قم، قبلِ وفات میرسد

کشتیِ نوح آمده، بر روی ناقه جلوه گر
 این خبر از سَما رسید، راهِ نجات میرسد

حُسنِ تمامِ اهلبیت، منبع جود و معرفت
 هم برکات آمده، هم حسنات میرسد

بر دل عاشقان بَسی، از نفسِ مقدس اش
 با قدمِ مبارک اش، شور و نشاط میرسد

بوی مدینه می وَزَد، از سرِ جاده بر مشام
 جاده شده معطرش، تا نفحات میرسد

سجده کنید جنیّان، همچو ملائکه بر او
 وقت رسیدنش به قم، وقتِ صلاة میرسد

تشنه ی معرفت اگر، تشنه هنوز مانده است
 بر لب خشک او بگو، آب حیات میرسد

بانوی قم کریمه است، مثلِ برادرش رضا
 بر سر زائران خود، حینِ ممات میرسد

از طرف رضا بُوَد، به دستِ خواهرش اگر
 برای کربلا به ما، برگِ برات میرسد

او نرسیده بر رضا، پس نَشود چُنین دگر
 حالْ بِدان که زائرش، بر عتبات میرسد

مژده به جمکران دهید، از حرمِ کریمه اش
 غُصه مَخور که مهدی آن، جلوه ی ذات میرسد

مُنتقمِ فاطمه و..، مُنتقمِ خونِ حسین
 تِکیه به کعبه میزند، با صلوات میرسد

نزد کریمه«ملتمس»، با ادب و تکیده باش
 از دل و جان قبول کن،هرچه برات میرسد