بین پر افشانی هزار کبوتر

شد قلم این قصیده قامت یک پر 

دفتر شعر من است بال فرشته 

جوهر شعر من است خون کبوتر 

دست بریده گرفت دست منو هم 

تا بنویسم شکست پشت برادر 

تا بنویسم حرم پناه ندارد 

تا بنویسم امان از غصه معجر 

غربت آل نبی ز غفلت مردم 

حرمله را راه داد غفلت دیگر 

فتنه فصل خزان فتنه طوفان 

آینه های حرم شکست مکرر 

ان همه سنگ سیاه هرچه شکستند 

آیینه ها بیشتر شدند منور . . .

خون شهیدان چراغو شاه چراغ است 

آینه نور است بیت آل پیمبر . . .

غرق شودبین خون این همه عاشق 

فتنه تکویری  و  منافق  و  کافر 

فتنه به دشمن چراغ سبز نشان داد

وای اگر آتش زنند باز بر این در 

حضرت خیرالنسا گریست برای

سر خی چادر نماز مشکی مادر 

اشک رباب و رقیه اشک سکینه است 

قطره خونی که ریخت از رخ خواهر

آن پسرهفت ساله ایی که به خون خفت 

 عاشق و هم نام توست یا علی اصغر