شُهرتِ ماست، مُحبّانِ اباعبدالله

ریزه خواریم سَرِ خوانِ اباعبدالله

.

نظرِ فاطمه از روزِ اَزَل بر ما بود

نامِ ما بوده به دیوانِ اباعبدالله

.

اشکِ ما از کَرمِ زینبِ او تامین است

تا که هستیم پریشانِ اباعبدالله

.

"یاعَلی" گفتم و دیدم که علی گفت؛ "حُسین"

پدرش رفته به قربانِ اباعبدالله

.

قَلمِ عَفو کِشیدند به پَرونده ی ما

تا نِشَستیم به اِیوانِ اباعبدالله

.

دینِ ما را نَبی آوَرد و حُسین اِبقاء کرد

زیر دِینیم و مسلمانِ اباعبدالله

.

مرگ حَقّ است، ولی در دلِ میدان خوب است

کاش باشَم زِ شهیدانِ اباعبدالله

.

مادرم لُقمه ی نانی که سَرِ سُفره گذاشت

همه خوردیم به اِحسانِ اباعبدالله

.

جُرعه آبِ خُنَکی خوردم و گُفتَم با اَشک

به فَدای لَبِ عَطشانِ اباعبدالله

.

رفته بودم سَرِ بازار لِباسی بِخَرَم

یادم آمَد تَنِ عُریانِ اباعبدالله

.

عِلَّتِ سوختنِ چوب دَر آتش این است؛

چوبها خورده به دَندانِ اباعبدالله

.

آه از شامِ غریبان، که به صَحرا اُفتاد

شُعله بَر دامَنِ طِفلانِ اباعبدالله