شب بلند آسمونه
دل ملائک پریشونه
اشک یتیما مثل بارونه
شب فراغ آقامونه
زینب کبری نیمه جونه
غروب دردِ شب هجرونه
پر کشیدی رفتی بابا بابا بابا
دل بریدی رفتی بابا بابا بابا
پر کشیدی رفتی بابا بابا بابا
دل بریدی رفتی بابا بابا بابا

شب بلند آسمونه
دل ملائک پریشونه
اشک یتیما مثل بارونه
شب فراغ آقامونه
زینب کبری نیمه جونه
غروب دردِ شب هجرونه
حسن نشسته غریبونه
کسی غمش رو نمی دونه
با غسل بابا، روضه می خونه
به تن کفن رو می پوشونه
به روی دوشش می کشونه
خدا می دونه که دلش خونه
پر کشیدی رفتی بابا بابا بابا
دل بریدی رفتی بابا بابا بابا

چراغ خونه شده خاموش
چشم ستاره شد مدهوش
همه فراغ و می کشه بر دوش
زینب دوباره می ره از هوش
حسن میگیرش توی آغوش
به یاد نور روی ماهش
یاد بهشته تو نگاهش
درد دلای شبا با چاهش
به یاد صبر و سوز و سازش
اشک عبادت تو نمازش
سینه ی تنگ و دل پر رازش
بی فروغ چشمامون بابا بابا بابا
بی امون اشکامون بابا بابا بابا
پر کشیدی رفتی بابا بابا بابا
دل بریدی رفتی بابا بابا بابا