بابا به این خانه بنگر غریبانه
خاك زمین گشته محفلم
مثل این دلم
جای دخترت
ویرانه ویرانه
موی یتیمانت باز آ بكن شانه
با شمع نورانی سرت
خون حنجرت
جان من شده
پروانه پروانه
یك شب بیا منزل من
روشن نما محفل من
دستی بكش بر دل من
آتش گرفت مویم
بین چشم كم سویم
از درد پلویم رویم
هر دم زنم ناله
هر دم زنم ناله
اما ز دستان سربان
تنه شامیان جان نمیبرد
دردانه دردانه
امون از دل زینب…
من را ببخش اگر كه
لكنت زبان گرفتم
بابا دندان شیری ام را
