بابا به این خانه بنگر غریبانه
خاک زمین گشته محفلم
مثل این دلم
جای دخترت
ویرانه ویرانه
موی یتیمانت باز آ بکن شانه
با شمع نورانی سرت
خون حنجرت
جان من شده
پروانه پروانه
یک شب بیا منزل من
روشن نما محفل من
دستی بکش بر دل من
آتش گرفت مویم
بین چشم کم سویم
از درد پلویم رویم
هر دم زنم ناله
هر دم زنم ناله
اما ز دستان سربان
تنه شامیان جان نمیبرد
دردانه دردانه
امون از دل زینب…
من را ببخش اگر که
لکنت زبان گرفتم
بابا دندان شیری ام را