این مرقد بهشتی، شد اعتبار دنیا

بالا سر ضریحش، پیچیده بوی زهرا

تو بی قراری قرارمونه

کریمه ی قم پناهمونه

ای پناه اهل عالم

من به تو پناه آوردم

رو سیاهم و شرمنده

کوهی از گناه آوردم

من به تو پناه آوردم

دلتنگتم رضاجان، بی تابتم برادر

کاشکی تو رو ببینم، این لحظه های آخر

دیگه نمونده، برام توونی

ولی ندارم، ازت نشونی

من بدون تو غمگینم

من بدون تو دلگیرم

من بدون تو بی تابم

من بدون تو می میرم

من بدون تو می میرم

تنها شبیه مادر، افتاده کنج بستر

دلخون و بی قراره، از دوری برادر

خواهره اما غمی ندیده

ندیده رو نی سر بریده

یاد عمه جانش زینب

روضه ی وداع می خونه

این دمای آخر بازم

چش به راهه و گریونه ....