ای همه خلق جهان شاهد یکتایی تو

دل ما بیت الهی ز دل آرایی تو

با وجود رخ خونین و به خاک آلوده

صورتی را نتوان یافت به زیبایی تو

سجده شکر به مقتل پی هفتاد و دو داغ

بوده یک قصه کوچک ز شکیبایی تو

بی وجود تو همه عالم و آدم تنهاست

با همه بی کسی و غربت تنهایی تو

چین اندوه به پیشانی خورشید انداخت

آفتاب رخ بر نیزه تماشایی تو

سزد از اشک شود دامن خشکی دریا

بر لب خشک تو و دیده دریایی تو

نخل توحید ز خون تو بقا یافت از آن

چوب زد خصم به لبهای مسیحایی تو

بس که بر پیکر تو زخم روی زخم زدند

گشت مشکل به یتیم تو شناسایی تو