بدون عشق ، بیتی در خورِ املا نخواهد شد

و بی اذن قلم شاعر ! غزل انشا نخواهد شد

شروع مستی از آنجاست که میخانه برپا شد

از آنجایی که جمع می کشان ، منها نخواهد شد

می آماده است در ساغر ، اَدر کاساً بخوان ای شیخ !

که تا ساقی نفرماید ” و ناولها ” نخواهد شد

غزل در وصف کوثر آفرین بانوی اسلام است

که جز در مدح او گفتن ، زبان گویا نخواهد شد

بر آدم همسری آمد ، بر احمد نیز همتایی

چه همتایی ! که قدر شوکتش حوّا نخواهد شد

یکی مرد و یکی زن ، هر دو اما یار یکدیگر

که دریا ، رو به رو جز با خود دریا نخواهد شد

چُنان از عشق – می دانم – به هم وابسته اند این ها

که امروز محمّد در غمش فردا نخواهد شد

چه بیهوده است بی نامش کلامی بر زبان راندن

از اسلامی که بی ایثار او احیا نخواهد شد