با گزیدن‌های لب این درد را پنهان مکن

هرچه خواهی کُن ولی این خانه را ویران مکن

یاکه جارو می‌زنی یاکه غذا را می‌پزی

جانِ زینب این مکن ، جان حسینت آن مکن

من‌که می‌دانم که از این زخم می‌پیچی به خود

تاکه می‌آیم به زور این چهره را خندان مکن

زینبت را می‌کُشی وقتی که خود را می‌کِشی

مردِ خود را بیش از این شرمنده از طفلان مکن

سرفه‌هایت را رها کُن لااقل آهی بکش

شیشه‌ام می‌پاشی از هَم سینه را زندان مکن

بر تَرک‌هایت ضرر دارد بغل وا می‌کنی

با بغل واکردنت این جمع را گریان مکن

بشکند دستِ کسی که دستِ او دستت شکست

هیچ کس آنجا نگفت اینگونه با قرآن مکن

چهره پنهان کن وصیت کن شکایت کن ولی

با فشردن‌های دندان درد را پنهان مکن