من و یاد رویت، طاق محراب ابرویت

بوی سیب گیسویت ای یار زیبا

می‌بارد از چشمت، رحمتی به دل‌ها

ای حیات امروز و ای امید فردا

ای ساقی تشنه‌لب یارا

دریاب امشب ناله‌ی ما را

مجنون تو هستم و تو لیلا

من ز تو مستم؛ ابوفاضل

عبد تو هستم؛ ابوفاضل

لبانم نمناک و دست و بیرق بر خاک و

ساقی تو صدچاک و شد ارباًارباً

شرمنده‌ام دیگر از تو ای برادر وای

از تمام طفلان و از رباب و لیلا

دیگر شکسته سبوی من

مانند بغض گلوی من

پاره شده تاب ابروی من

چشم و سویم رفت، برادر جان

آبرویم رفت، برادر جان

تو در خون ای جانا، دست و پا می‌زنی امّا

خیمه‌ها شده غوغا؛ آه و واویلا

دیدم کنارت ای ابرو شکسته، وای!

مادرم نشسته، وای! پهلو شکسته

بعد از تو رفت از کفم چاره

دیگر زینب گردد آواره

گوش رقیّه ز سیلی پاره

تشنه سردارم؛ ابوفاضل

ای علمدارم؛ ابوفاضل