قامت سرو خودش را به علی داد و خمید..

راز زیبایی دریا به همین جزر و مد است

از غذای حسنینش زد و بخشید به ما

مادر ما به خدا مادری اش را بلد است

جامه نو به تن فضه و اسما میکرد

بانویی که به تنش پیرهنی از نمد است

به فدک کار ندارد هدفش نام علیست

نکند فکر کنی در طلب یک سند است

گر علی پیکر یک عبدود انداخت به خاک

پشت در فاطمه درگیر چهل عبدود است

لال باد آنکه ازو شاهد حرفش را خواست

آنچه صادر بشود از لب او مستند است

نبی از خانه او دست به سینه‌ میرفت

تو ببین خانه ی زهرا شرفش تا چه حد است

شانی از تربت ارباب فراتر دارد

خاک آن چادر خاکی که به زیر لگد است

بین دیوار و در خانه چه آمد به سرش..

مدد از فضه گرفت آنکه به عالم مدد است..