یادم نمی رود که همه عزتم تویی

من پای سفره ی تو شدم محترم حسین 

لطفی که کرده ای تو به من مادرم نکرد 

ای مهربان تر از پدر و مادرم حسین 

من سال هاست در به در روضه ی توام 

داغ تو را به جان و دلم می خرم حسین 

در کوچه های سینه زنی سالیان سال 

در حسرت هوای حرم می پرم حسین 

کابوس من شده غم دوری کربلا 

در خواب هم ذکر لب من حرم حسین 

تا گفتم اسم کرب و بلا را دلم گرفت 

مانند خواهری که صدا زد دلم حسین 

اینجا کجاست ؟ خواهرت افتاد از نفس 

رحمی نما به سینه ی شعله ورم حسین 

اینجا عجیب بوی فراق تو می رسد 

یک دم نگاه کن تو به چشم ترم حسین