گرچه همه رد می کنند از خود گدا را

آقا محبت کن صدا کن اسم ما را

من نوکر خوبی برای تو نبودم

خیلی اذیت کرده ام آقا شما را

کج می روم وقتی هوایم را نداری

کج می گذارم روی هم سنگ بنا را

بنشان هم اکنون مادرم را در عزایم

آزار دادم من تو را -صاحب عزا را-

پشت درم، درمانده ام، در را نبندی

از خود مرانی این گدای خرده پا را

بی آبرویی آمده؛ ای آبرو دار

بی وقت آمد، آمده وقت مدارا

اول گرفتی دست های خالیم را

آخر پذیرفتی مَنِ یک لاقبا را

چشمی که گریه می کند دارو ندارد

درمان نکن این عاشق درد آشنا را

یکبار شد چشم انتظارت را نبخشی؟...

وقتی به لب دارد نوای کربلا را

محض گل روی ابوفاضل عوض کن

حال و هوای نوکر سر به هوا را

****

زهرا کنار علقمه؛ پهلو گرفته

چون دیده دریا و دو تا دست جدا را

ای کاش می شد از تن او در بیارند

آرام، تیر و آهن و سرنیزه ها را

مشکی که پاره بود را بردند خیمه

گفتند این هم مشک و این آب گوارا