دلم را به بزم محبت کشیدی

دوباره مرا پای صحبت کشیدی 

به بی آبرویی من رحم کردی 

از این نوکر پست منت کشیدی

گناه مرا دیدی و گریه کردی 

عزیزم بمیرم خجالت کشیدی 

اگر چه یکی غصه ات را نخورده 

تو جای همه آه حسرت کشیدی 

نشد خانه ام خیمه گاه تو باشد