نه تمنای خود، بیان داریم

نه دگر فکر آب و نان داریم

شکر خالق، همینکه عرضِ سلام

محضرِ صاحب الزمان داریم

لحظه ای بین غم رها نشدیم

بس که مولای مهربان داریم

مرگ نزدیک و غافلیم از آن

چقدر ما مگر زمان داریم؟!

سر به زیر از خجالتیم اما

چشم بر لطف آسمان داریم

داغ دیدند همسران شهید

تا که امنیت و امان داریم

شد پریشان وجود و خاطرشان

اگر آرامشِ روان داریم

روضه‌خانه، بهشت نوکرهاست

جا در این بیت و آستان داریم

روز و شب از فراق کرب و بلا

ذکر مولا حسین جان داریم

گرمی داغ اوست در دل ما

از غمش بین دل، نشان داریم

یاد دست گره گشای حسین

گله از دست ساربان داریم