ای گنج معرفت به دل سامرا سلام

ابن الجواد حضرتِ ابن الرضا سلام

ای چون پدر مطهر و معصوم و متقی

ای آسمان علم خدا ایهاالنقی

خورشید از تشعشع نورت منوّر است

ماه فَلَک به یُمن حضورت منوّر است

در قول و حکم و فعل تو انصاف جاری است

باغ کرامت تو همیشه بهاری است

گنجینه های عِلم الهی است در دلت

حظِّ حضور می برم امشب ز محفلت

نطقت اگر نبود هدایت نداشتیم

راهی به آسمان امامت نداشتیم

با نور تو درست شده اعتقادمان

دادی طریق عرضه ی حاجات یادمان

فهمانده ای به ما ادب و احترام را

طرز چگونه حرف زدن با امام را

فهمانده ای که شآن رفیع امام چیست

ظرفیت پذیرش فیض مدام چیست

لطفت اگر نبود مقرب نمی شدیم

در محضر ائمه مودّب نمی شدیم

هر کس که باطناً به خدا وصل می شود

با رحمت نگاه شما وصل می شود

کفر است اگر به غیر شما رو زند کسی

عشق است اگر کنار تو زانو زند کسی

ای سروِ سربلند سحرهای سامرا

باز است بر گدای تو درهای سامرا

ما سائلیم و جای دگر سر نمی زنیم

جز خانه ی شما دَرِ دیگر نمی زنیم

ما را از آن دو چشم شریفت نگاه کن

یا هادیِ الائمه مرا سر به راه کن

آقا تلاش کردم و این دل ادب نشد

آماده ی رسیدن ماه رجب نشد

باقیِّ عُمر را نگرانم چه می شود

آماده نیستم رمضانم چه می شود

خیر مرا ندیده کسی، خیره سر شدم

در آخر خَطَم به تو محتاج تر شدم

امشب ولی به عشق هوایت رسیده ام

امشب به قصد گریه برایت رسیده ام

آقا شنیده ام که غمت بی شمار بود

دور از مدینه بودی و دل بی قرار بود

آقا چه ها که از متوکل کشیده ای

پای پیاده در دل صحرا دویده ای