اول تو از پیاله ی هستی چشیده ای
ما نیز خورده ایم ز جام دهانی ات
قنبر به خود لیاقت قنبر شدن نداشت
افتاد بین جذبه ی قنبر کشانی ات
در پیری ات به جای خدا تکیه میکنی
وقتی رَوی به دوش نبی در جوانی ات
تو روی دست آمده ای پس میا به زیر
بالا مکان بمان به همان لا مکانی ات
