پیمبر زاده هستی، شیوه اعجاز می دانی

بگو با جامعه مقداری از اسرار پنهانی

تو مصباح الهدی کلامت نور در نور است

بهاران را نشان دادی در آن عصر زمستانی

هدایت میکنی سر سخت هایی چون جنیدی را

به پشت ابر تیره کی شود خورشید زندانی

کجای این جهان دیدند شیخی پیر 

از طفلی به یک باره بیاموزد چنین رسم مسلمانی

علی الظاهر تو کودک بودی اما یک ولی الله

که میبردن نامت را علی جویان به حیرانی

تو روح عدلی و حقا تواسنتی 

به حرف حق ستون کاخ ظلمت را چنان زینب بلرزانی

تو و بزم و شراب و باز تکرار جسارت ها

ملائک با تو میگرین وقتی روضه میخوانی

دلی که بی تو میماند بیابان است میخشکد

نگاهت نور خورشید است در یک صبح بارانی