حسین حسین که میگم بوی حرم میپیچه

خدا میدونه نوکر بدون ارباب هیچه

به کربلا و به شیش گوشه قسم

با تو به هر چی که میخام میرسم

تو زیاد مثل من داری

ولی من مثل تو هرگز

میگیرم یاد تورو فالو

تو جوابم میگه حافظ

رندان تشنه لب را آبی نمیدهد کس

گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت

در زلف چو کمندش ای دل مپیچ کان جا

سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

حسین

اجازه دادی حرف دلم صمیمی تر شه

رفاقت ما باهم بازم قدیمی تر بشه

از پای سفرت میرم با دست پر

آغوشترو وا کن واسم مثل حر

به فدای حسین ابن علی ابن ابیطالب

سر سجاده هم هر شب یک بیتی از صائب

چند روزی بود اگر مهر سلیمان معتبر

تا قیامت سجدگاه خلق مهر کربلاست

حسین

برای من میدونی تو با همه فرق داری

خدا وکیلی خیلی به گردنم حق داری

چه حس خوبی دارم به پرچمت

لحظه به لحظه بیشتر دوست دارمت

خیلی از شا عرا گفتم به هوای تو بی بالی

همه حرف دلم جمع تو همین شعر ثانی

چشم هایی زغمت اشک فشان ما را بس
از دو بازار یکی باب دکان ما را بس

زخمه ها را همه در گوشه شش گوشه بزن
که در این شور و نوا جامه دران ما را بس

ای قرار دل زینب دلم بی قرار تو

میکنم عشق با این غزل سازگار تو

در دم مرگ اگر پا به سرم بگذاری

عمر جاوید به شیرینی آن یکدم نیست

بگذار آدمیان طعنه زنندم ، گویم :

هر که خود را سگ کوی تو نخواند آدم نیست

حسین