غارت بود و آتیش 

خیمه دود و آتیش

من هم تنها بودم 

همراهم آهم بود 

دورم نا محرم بود 

من هم تنها بودم 

بهارم میرم 

تو که میرفتی 

قرارم میرم 

تو رو از من گرفتنو

ازت مونده یه پیرهنو

کاش همون شب با رقیه میبردی با خودت منو

ای تکیه گاه من

چشمای تو روشن

من بی محمل رفتم

با جامه ی پاره

گوش بی گوشواره

منزل منزل رفتم

نبودی ای یار 

ببینی ما رو 

میون بازار 

ندیدی سیلی خوردنو

کجاها ما رو بردنو

کاش همون شب با رقیه میبردی با خودت منو