عطر حرم دل، امشب کاظمینیه
پر می‌کشم تا ضریح تو از این حسینیه
یه گوشه چشم تو
دلیل پرواز شد
تا اسمتو بردم، گره باز شد؛ اعجاز شد
نگا به چشم ترم کن
بیا و امشب کرم کن
امام رضایی‌ترم کن
می‌کشه دلم پر
مثه کبوتر
می‌زنه صدا «دخیل یا موسی‌‌بن‌‌جعفر»
ای اون‌که امام ابوابُ‌الحوائجی
برای تو سینه می‌زنم با دست مُلتَجی
دلی که بی‌تاب
امام کاظم شد
با خیل عشاقش، ملازم شد؛ عازم شد
حتماً خودش سفره‌داره
غلامی که خونه‌زاد
تو و رضا و جواده
سلوک الی‌الله
طی مدارج
به برکت نور تو «یا باب‌الحوائج»
راهی می‌شه قلبم از آفاق کاظمین
تا حرم ساقی حسین تا بین‌الحرمین
هم شمع اصحابه
هم شیر پیکاره
کعبه‌ی سیاره؛ علمداره؛ کراره
قطره به قطره دلارو
بردی به دریا ابالفضل
یا سیّدی یا ابالفضل
دخیل ضریحه
ساقی لشکر
می‌خونم ای حسین! ای غریب مادر!
