زمین زندان زمان تلخی اگر باشد

برای نور توفیری ندارد حجم تاریکی

تمام لحظه ها وقتی خدایی هست شیرین است

اگر چه گوشه ی تنگ و نمور عصر زندان است و غمگین است

تو نوری آفتابی حجم سنگین تمام ابرها هم روبه رویت سخت ناکام اند

اگر چه گوشه ی زندان تمام روزها ها شام شامم تو خورشیدی

تو حتی در سیاهی نور میبینی 

چنان که نور را درگوشه ی قلب ساه آن زن رقاصه هم دیدی