دل سرا پرده ی محبت اوست

دیده آیینه دار طلعت اوست

من که سر درنیاورم به دو کون

گردنم زیر بار منّت اوست

تو و طوبی و ما و قامت یار یار یار یار

فکر هر کس به قدر همت اوست

گر من آلوده دامنم چه عجب

همه عالم گواه عصمت اوست

من که باشم در آن حرم که صبا

پرده دار حریم حرمت اوست

تو و طوبی و ما و قامت یار یار یار یار

فکر هر کس به قدر همت اوست