رسید مژده که سر زد هلال ماه صیام

مه دعا و نیایش مه درود و سلام 

دهید مژده تمام گناه کاران را 

که حکم عفو شده از سوی خدا اعلام 

مه نماز و مه روزه ماه استغفار 

مهی که پر بود از لطف خاص و رحمت عام 

مباد ماه خدا برتو بگذرد ای دوست 

که بهر خود ندهی کار مثبتی انجام 

شقی ست آنکه خداوندگار حیّ غفور 

ورا نبخشد وگردد مه صیام تمام 

چه صبح ها که نفس ها در آن بود تسبیح 

چه لحظه ها که بود خواب آن رکوع و قیام 

به هوش باش که تقوی نکوترین عمل است 

کلام ختم رسل باشد این خجسته پیام 

خوشا کسی که ز افتادگان بگیرد دست 

خوشا کسی که به کار خدا کند اقدام 

حلال باد وصال خدا بر آن بنده 

که بگذرد زخطا و حذر کند ز حرام 

بکوش بهر نماز و دعا چه روز و چه شب 

بخوان کتاب خداوند را چه صبح و چه شام 

از آن شراب که ساقی آن خداوند است 

بگیر در عطش روزه و بریز به کام 

به یاد تشنگی روز حشر اشک بریز 

برای تشنه لب کربلا بسوز مدام 

به یاد حنجر خشکیدة امام حسین 

بنوش آب و بگو با سرشک دیده سلام 

اگر گرسنه شدی یاد کن ز طفل حسین 

که بی غذا دل شب خفت در خرابة شام 

اگر که دختر نه سالة تو روزه گرفت 

دم غروب که از دست می دهد آرام 

بسوز و اشک برآن کودک گرسنه بریز 

که جای نان به سرش سنگ ریخت از لب بام 

اگر تلاوت قرآن دلت ربود از دست 

به قدر و کوثر و یاسین و زخرف و انعام 

بریز اشک بر آن لب که شد زچوب کبود 

بیار یاد ز بزم شراب و رأس امام 

سلام باد برآن سر که شد به نیزه بلند 

گهی به نخل و گهی در تنور کرد مقام 

برای یوسف زهرا بلند گریه کنید 

که از گلوی بریده به شیعه داده پیام 

چو آب سرد بنوشید یاد من باشید 

که تشنه کام مرا کشت خصم خون آشام