بس کن یزید؛ شعله به هفت آسمان مزن

دیگر نمک به زخم دل کودکان مزن

از سلسله، کبود شده جسم ما ولی

زخمی بزن به پیکر و زخم‌زبان مزن

رأس بریده، گریه به حال سه‌ساله کرد

بس کن یزید؛ طعنه به اشک روان مزن

این لب، ترک‌ترک شده و سنگ‌خورده است

ای بی حیا! دگر به لبش خیزران مزن

بس کن یزید؛ دختر او نیمه‌جان شده

بردار چوب و در بر این نیمه‌جان مزن

هرجا که رفت سر، پی سر، مادرش رسید

در پیش چشم مادر قامت‌کمان مزن