رواق خاک آلودشبستانی که من دارم

کجا و شأن بی پایان مهمانی که من دارم

ببافم فرش قرمز رنگ با گیسوی خونینم

به کار آید همین موی پریشانی که من دارم

سر و رویت به هم خورده ولی کن باز زیبایی

ندارد هیچ کس مثل پدر جانی که من دارم

اگر چه خاکی است اما شبیه تشت اصلا نیست

بیا بنشین عزیزم روی دامانی که من دارم

الهی بشکند دستی که محکم خیزران کوبید

شده لب پر ، لب قاری قرآنی که من دارم

از آن لحظه که دیدم در دهانت نیست دندانی

بدم می آید از این چند دندانی که من دارم

به جای دست از مویم بلندم کرده از بس زجر

پریشان تر شده موی پریشانی که من دارم

بابا نمیدانم که از ضعف است یا که از شکستن هست

دلیل از سر شب دست لرزانی که من دارم

سراغت را گرفتم با لگد سر باز رومی زد

زبانم را نمیفهمد نگهبانی که من دارم

تو را اینجا کشیدم که بگیرم بوس آخر را

ندارد هیچ کس مانند پایانی که من دارم