همیشه هر شب جمعه به سینه غم دارم
 حرارتی است قدیمی که در دلم دارم

اگرچه دستِ تهی دارم و گدا طبعم
 دلِ شکسته ی خود را که دستِ کم دارم

میان نامه ی من خالی است از خوبی
 گناه و جرم و خطا را همه رقم دارم

مرا به حُرمتِ موسی الرضاست می بخشید
 خوشم که رعیتم و شاهِ ذوالکرم دارم

به امرِ حضرت سلطان، حسین می گویم
 به لطف فاطمه ارباب محترم دارم

حسین گفتم و جان و دلم به جوش آمد
 مرا ببخش، فقط اشک تازه دم دارم

نشد که زائر کرب و بلا شوم، باشد
 دلم خوش است میان دلم حرم دارم

برات کرب و بلایم به دست عباس است
 دوباره مُلتمس دامنِ علمدارم