قلب شکسته ی من بوی خدا گرفته

چشمان پر گناهم حال بکا گرفته

.

میخانه گشته باز و بتخانه گشت بسته

آری دلم هوای میخانه را گرفته

.

گم کرده راه بودم او راه را نشان داد

بیهوده نیست صوتم سوز دعا گرفته

.

من کور گشته بودم در شهوت و تباهی

مولا برای عبدش گویا عصا گرفته

.

شب های ماه رحمت تا این که آمد از راه

حال و هوای این دل بوی رضا گرفته

.

هر چند پیش اویم اما به کس نگفتم

این دل فقط هوای ایوان طلا گرفته

.

بابای من علی و زهراست مادر من

حق با نوای حیدر دست مرا گرفته

.

من عاشق حسینم بیچاره ی حسینم

با گریه بر غم او قلبم شفا گرفته

.

می سوزم از فراق و هجران کربلایش

با یاد اوست تنها این دل صفا گرفته

.

از روی تل به سختی زینب نظاره می کرد

گیسوی دلبرش را یک بی حیا گرفته

.

رو کرد بر مدینه زینب به مادرش گفت

بنگر سر حسینت بر نیزه جا گرفته