حبیب من طبیب من

میشه یه نیم نگاه کنی به این دل غریب من

میگم که وای به حال من

میبینی که چجوری از گناه شکسته بال من

کسی منو نگاه نمیکنه ولی 

تویی که خیری دل شکسته رو 

اگه که آدما منو رها کنن

ولی تویی که ول نمیکنی گدای خسته رو