اَشکِ ما از کَرمِ زینبِ او تأمین است
 تا که هَستیم پریشانِ اباعبدالله

"یاعَلی" گفتم و دیدم که علی گفت؛ "حُسین"
 پدرش رفته به قُربانِ اباعبدالله

قَلمِ عَفو کِشیدند به پَرونده ی ما
 تا نِشَستیم به اِیوانِ اباعبدالله

دینِ ما را نَبی آوَرد و حُسین اِبقاء کرد
 زیر دِینیم و مسلمانِ اباعبدالله

مَرگ حَقّ است، ولی در دلِ میدان خوب است
 کاش باشَم زِ شهیدانِ اباعبدالله

مادرم لُقمه ی نانی که سَرِ سُفره گذاشت
 همه خوردیم به اِحسانِ اباعبدالله