در همین حد که نمودی نظری ما را بس

حاجت ازدل نگذشته تو روا می سازی
 از گرفتاری ما باخبری ما را بس

مثل هر بار اگر باز بزرگی بکنی
 بار افتاده ی ما را بخری ما را بس

شوری اشک ، چشیدم و نمک گیر شدیم
 داده ای نیمه شب چشم تری ما را بس

ناخداگاه مقیم در میخانه شدیم
 جای دادی به گدایی گذری ما را بس