از روی دلسوزی دهاتی های اطراف 

تاصبح دور پیکر تو گریه کردند 

همراه حیوانات صحرا دور گودال  

باگریه های مادر تو گریه کردند 

از تکه های چادری بر خاک پیداست 

بازور خواهر را جدا کردند از تو 

تا وقت بوده پیکرت را جمع کرده  

بر جای دست خواهر تو گریه کردند 

پیرِ قبیله گفت کی؟سر را بریده 

در مکتب ما ذبح کردن حکم دارد 

چون گیسوی آشفته گشته وضع رگها 

بر حال و روز حنجر تو گریه کردند 

دربین پیکرها دوتایش فرق دارد 

یک پیکری پامال قدری قد کشیده 

آن دیگری پیچیده بین یک عبا بود 

بر اربا اربا اکبر تو گریه کردند 

نزدیک نخلستان صدا آمد بیایید 

یک پیکر بی دست اینجا بر زمین است 

پای فرات و باصدای موج دریا  

بر ساقی آب آور تو گریه کردند 

پرپشت خیمه مشتی از زنها نشستند 

بالای قبر کوچکی که زیر و رو شد 

ناخواسته جای رباب دست بسته  

بهر علی اصغر تو گریه کردند 

از راه زین العابدین آمد صدا زد  

من صاحب اسرار این گودال هستم 

بوسه به بوسه پیکرت را شرح می داد 

آنها همه دور و بر تو گریه کردند 

فرمود مردم تکه بوریا بیارید 

باید کنار هم بچینم این بدن را 

دیدند پیداکرد یک انگشتِ خونین  

بر دست بی انگشتر تو گریه کردند