این پا و اون پا کردم از افطار

از سر شب حالم پریشونه

دست تو کلید آزادیم

مدتیه دلم تو زندونه

نذار که آبروم بره امشب

غیر خودت کسی نمیدونه

دامن تو تو دست لرزونم

اما یقم تو دست شیطونه

میگفت میخوای بری برو اما

آخرشم تو رو می سوزونه

اما صدای مهربونی گفت

شب شبه قدره وقت بارونه

یه کوه غصه رو شونت باشه

وقت سحر سبک میری خونه

خوش به حال اون که نجف رفته

یا کربلاست یا که خراسونه

اما همین جا که چقدر خونه تو خوبه

بیچاره اون کسی که بیرونه

بیچاره اون که اومده امشب

اما تماشا چی و حیرونه

بیچاره اون که زیر این بارون

تشنه میاد و تشنه میمونه

من نمی خوام دوباره برگردم

پشت سرم همش بیابونه

هیچی ندارم ای خدا غیر از

این دل خسته ای که داغونه

خودم نشستم این میون اما

دلم نجف میونه ایوونه

کمک کنی من از همین الان

میخوام بدم یه قول مردونه

صحبت مردی شد دلم پر زد

برای اون که مرد میدونه

مردی که تو دلش پر از اهه

راز دلش رو چاه میدونه

مردی که تو چشاش پر از اشکه

اما لبش همیشه خندونه

مردی که کوله بارشو بسته

یه امشبو تو خونه میمونه

چشمای خستشو به در دوخته

انگاری چش به راه مهمونه

مهمونی که داره میاد امشب

عمریه داره روضه میخونه

بسه تو دنیا موندنت اقا

دنبالت اومدم بریم خونه

هر جا تو باشی خونمون اونجاست

بی تو علی بهشت زندونه

راستی الان داریم میریم خونه

گفتی وصیتای آخر رو

گفتی کجا باید بره زینب

گفتی گلای یاس پر پر رو

گفتی علی به گوش عباسم

قصه مشک و تیر آخر رو

گفتی برا حسن پسر هاشو

گفتی برا حسین اکبر رو

گفتی به زینبم دم اخر

پیرهن دوخته مادر رو

گفتی برای زینبم باید

یه روز ببوسه زیر حنجر رو

گفتی براش قصه غارت رو

قصه گوشواره و معجر رو