کربلا توی دار دنیا، خونه ی بهشتی منه

خونه ای که چراغش با نور اباعبدالله روشنه

خونه ی پدری مون نجفه

خونه ی مادری کرببلا

مادرت فاطمه واسطه مه

تا منو هم ببری کرببلا

عشق و تقدیرم، بی تو می میرم

به خدا قرض کنم کربلا میرم

دامن لطفِ، تو رو می گیرم

به خدا قرض کنم کربلا میرم

ای نبضم ای ضربانم، حسین جانم

صبح محشر خودت میبینی، همه دنبال یک هیئتن

اهل اشک و اهالیِ روضه ات به والله اهل جنتن

من بهشت و تصور می کنم

هر درخت یه نخ از پیرهنته

پس بهشت منه پیرهنی که

مادرت دوخته و حالا تنته

ای تب شورم، با تو محشورم

تو سلیمانی و من همون مورم

گوشه ی گورم، حب تو نورم

تو سلیمانی و من همون مورم

ای نبضم ای ضربانم، حسین جانم