غلام همت آن رند عافیت سوزم

که در گداصفتی کیمیاگری داند

هزار نکتهٔ باریکتر ز مو این جاست

نه هر که سر بتراشد قلندری داند

تو بندگی چو گدایان به شرطِ مزد مکن

که دوست خود روشِ بنده پروری داند