نوحو علی الحسین که جدم غریب بود

در بین سی هزار نفر بی حبیب بود

نوحو علی الحسین که یک شاه بی پناه

تنها فتاده بود به چنگال یک سپاه

نوحو علی الحسین لبش تشنه و کباب

میگفت از عطش جگرم آب آب آب 

نوحو علی الحسین غریبانه کشته شد

نوحو علی الحسین چو بیگانه کشته شد

نوحو علی الحسین هوا گشت تیره گون 

شده آسمان به رنگ کبودی و نیلگون 

نوحو علی الحسین به سر زینب امید

آمد دوان به خیمگه زین العابدین

تا عمه جان پرده آن خیمه را کشید

یعقوب کربلا چو هوا را به دیده دید

نوحو علی الحسین سری روی نیزه ها

سر از تنش جدا و تنش از سرش جدا

نوحو علی الحسین سری روی نیزه ها

سر از تنش جدا و تنش از سرش جدا 

شیخ الائمه گفت نوحو علی الحسین