جز بر آن تیغ دو ابروی تو سر نفروشم

غرقه ی درد ولی زخم جگر نفروشم

زندگی بی نمک روضه ی تو شیرین نیست

نمک شور تو بر کوه شکر نفروشم

دل به شبهای عزاداریِ تو خوش کردم

خِرقه ی مشکیِ خود را به سحر نفروشم

گریه آباد شدم ، خانه ات آباد حسین

به دوصد دُرّ و گهر دیده ی تَر نفروشم

دستهایم عوض کرب و بلا می ارزد

ببریدش که پرم را به ضرر نفروشم

وقت پرپر زدنم رقص طرب خواهم کرد

دست را میدهم و باده طلب خواهم کرد