تو همونی که پناه من سرگردونه

تو همونی که دوای همه ی دردامه

تو همونی که سر سفره نشستن با تو

مثه خادمای خونت همه ی رویامه

تو همونی که پادشاه دورانه کعبه ی خراسانه

دور مرقدش گشتن حج ما فقیرانه

تو همونی که برکتش فراوانه 

سفره داره احسانه روزی منو میده البته کریمانه