گل کرده بهار سبزِ تقدیر و قضا

پُر شد ز شمیم عطر توحید فضا

لبهاست پر از ذکر و سلام و صلوات

میلاده رئوف اهل بیت است رضا

زهی بارگاهت بر از عرش اعظم

به تعظیم تو پشت نه آسمان خم

تو مقصودی بودی و گر نه نبودی

رسوم دو گیتی ، بنای دو عالم

نهادی تو بر فرق او تاج عَلّم

که آدم علم زد بر از عرش اعظم

به صورت تو فرزند آدم ولیکن/ به معنی است فرزند فرزند آدم